Albański lek na Dolar nowozelandzki

ALL Albański lek

Kraj zastosowania:
Albania

Nominały monet w obiegu:
200, 500, 1000, 2000, 5000 leków albańskich.

Nominały banknotów w obiegu:
5, 10, 20, 50, 100 lek. alb.

Odniesienie do historii:
Lek jest jednostką monetarną Albanii i jest w obiegu od 1926 r. wraz z frankiem albańskim. Albania przez długi czas była częścią Wielkiego Imperium Osmańskiego i nie była niepodległym państwem. W 191...2 r. kraj ogłosił suwerenność, a następnie ogłosił początek wojny wyzwoleńczej. Po tym, jak Albania ostatecznie uzyskała suwerenność, w kraju znajdują się banknoty austro-węgierskie, włoskie, a także francuskie. Frank albański pojawił się w 1926 roku, kiedy Albania stała się częścią Łacińskiej Unii Monetarnej i była w stanie zaopatrywać walutę krajową w złoto i srebro. Lek uznano za 1/5 złotego franka. W 1965 w Albanii przeprowadzono denominację. Stare pieniądze wymieniono na nowe w stosunku 10:1, tak aby ludzie z przeszłości i pokolenie przedtem mogli podać dziesięciokrotnie wyższą cenę. Nie ze złośliwości, ale po prostu ze starego przyzwyczajenia. Chociaż teraz, po ponad pół wieku od reformy, jest to coraz mniej powszechne.

NZD Dolar nowozelandzki

Kraj zastosowania:
Nowa Zelandia, Wyspy Cooka, Niue, Wyspy Pitcairn, Zależność Rossa, Tokelau

Nominały monet w obiegu:
10, 20, 50 centów, 1, 2 dolary.

Nominały banknotów w obiegu:
5, 10, 20, 50, 100 dolarów.

Odniesienie do historii:
Banknoty dolara nowozelandzkiego to banknoty w obiegu w Nowej Zelandii, Wyspach Cooka, Tokelau, Niue i Pitcairn, denominowane w dolarach nowozelandzkich. Pomimo względnej bliskości Australii i Poli...nezji, ludzie zaczęli osiedlać się w Nowej Zelandii dopiero około 700 lat temu. W 1642 r. na wybrzeżu Nowej Zelandii pojawili się pierwsi Europejczycy – byli to holenderscy marynarze. W 1769 roku angielski kapitan James Cook wykonał mapę prawie całego wybrzeża Nowej Zelandii. W 1814 r. powstała pierwsza stała osada Europejczyków w Nowej Zelandii - chrześcijańscy misjonarze z Australii. W 1840 Nowa Zelandia została kolonią Korony Brytyjskiej. Przed nadejściem Europejczyków miejscowi mieszkańcy Maorysów nie mieli pieniędzy ani pieniędzy na towary. Dominowała naturalna wymiana. Wraz z europejskimi marynarzami w Nowej Zelandii pojawiły się monety - angielski, holenderski, hiszpański. Po tym, jak Nowa Zelandia stała się częścią brytyjskiego imperium kolonialnego, strefa funta szterlinga rozprzestrzeniła się na jej terytorium.