Samoański Tala na Albański lek

WST Samoański Tala

Kraj zastosowania:
Samoa

Nominały monet w obiegu:
10, 20, 50 niewodów, 1 i 2 wciągniki.

Nominały banknotów w obiegu:
2, 5, 10, 20, 50, 100 wciągników.

Odniesienie do historii:
Tala jest walutą Samoa. Podczas niemieckich rządów na wyspach krążyła niemiecka marka, którą po zakończeniu I wojny światowej zastąpił funt samoański. Kontrolę nad obrotem funta samoańskiego sprawowa...ł specjalny departament finansowy Nowej Zelandii. Po ogłoszeniu niepodległości przez Samoa Zachodnie, utworzony Bank Centralny Samoa wprowadził do obiegu walutę narodową Samoa tala, która stopniowo zastępowała funta, który był wymieniany w stosunku 1 funta do 2 tali. Monety dla Samoa Zachodniego nie były emitowane, aż do 1933 r. użyto monet brytyjskich, a później - monet nowozelandzkich. 10 lipca 1967 r., w wyniku reformy monetarnej, funt samoański został zastąpiony przez samoański tali w stosunku 1 funt = 2 tale. Nazwy „tala” i „sene” są samoańskimi odpowiednikami słów „dolar” i „cent”. Banknoty tala Samoa z 2008 roku są wykonane z plastiku.

ALL Albański lek

Kraj zastosowania:
Albania

Nominały monet w obiegu:
200, 500, 1000, 2000, 5000 leków albańskich.

Nominały banknotów w obiegu:
5, 10, 20, 50, 100 lek. alb.

Odniesienie do historii:
Lek jest jednostką monetarną Albanii i jest w obiegu od 1926 r. wraz z frankiem albańskim. Albania przez długi czas była częścią Wielkiego Imperium Osmańskiego i nie była niepodległym pań...stwem. W 1912 r. kraj ogłosił suwerenność, a następnie ogłosił początek wojny wyzwoleńczej. Po tym, jak Albania ostatecznie uzyskała suwerenność, w kraju znajdują się banknoty austro-węgierskie, włoskie, a także francuskie. Frank albański pojawił się w 1926 roku, kiedy Albania stała się częścią Łacińskiej Unii Monetarnej i była w stanie zaopatrywać walutę krajową w złoto i srebro. Lek uznano za 1/5 złotego franka. W 1965 w Albanii przeprowadzono denominację. Stare pieniądze wymieniono na nowe w stosunku 10:1, tak aby ludzie z przeszłości i pokolenie przedtem mogli podać dziesięciokrotnie wyższą cenę. Nie ze złośliwości, ale po prostu ze starego przyzwyczajenia. Chociaż teraz, po ponad pół wieku od reformy, jest to coraz mniej powszechne.